Wat een vakantie!
Door: Lilian Bakker
Blijf op de hoogte en volg Lilian
11 April 2014 | Costa Rica, Río Frío
Na een lange tijd het eerste berichtje!
Jeetje, we hebben in de 3,5 week dat wij hier nu zijn niet eens tijd gehad om een verhaaltje te schrijven!
Week 1 begon volgens plan. Heerlijk relaxed zijn we op maandag begonnen aan ons ontwikkelingsproject. Er waren genoeg mensen om ons te helpen en het opstarten ging bijna probleemloos. Vrijdag waren we erg tevreden met het eerste resultaat. Om dat te vieren zijn we de hele zaterdag naar de hoofdstad San Jose gegaan. Hier hebben we de hele middag gewinkeld en lekker gegeten. Ook de Mc Flurry ontbrak niet!
Week 2, de eerste helft van de week verliep goed. In de tweede helft van de week gebeurde er iets onverwachts. Een goede vriend van ons reed samen met zijn vriendin op zijn brommer van het huis van zijn moeder naar huis en kwam in botsing met een voetganger. Ze sloegen over de kop en onze vriend viel op zijn hoofd. Met ernstig hersenletsel is hij vervoerd naar het medisch centrum in San Jose.
Week 3, ondanks de tragedie van week 2 zijn wij met volle moed aan de derde week begonnen. Dinsdag 1 april werden wij uitgenodigd bij kennissen voor een bbq. Met name Aant is gek op barbecueën. Aant stond bij de bbq te kijken en in één keer kwam er een enorme steekvlam en een knal. Ik zie Aant nog net hard rennen richting de keuken. “Ik ben verbrand”, riep hij vanuit het keukenraampje. Na wel 40 minuten onder het koude water van de keukenkraan, zijn we snel richting het ziekenhuis gereden. Helaas werkt het ziekenhuis, net als de rest in Costa Rica, heeel traag. Met enorm veel pijn en zonder extra koeling (niet eens airco) zaten wij in de wachtruimte te wachten tot dat ze ons zouden oproepen. Eindelijk werden wij opgeroepen bij de dokter… Aant bleek eerste en tweede graad verbrandingen te hebben vanaf zijn pols tot aan zijn schouder en ook eerste graad verbrandingen aan de rechterkant van zijn gezicht. Een enorme oppervlakte dus. Vanaf 1 april werden deze bezoekjes een vaste routine… Elke ochtend moesten wij terug komen voor controle en behandeling van de wonden. Door alle medicijnen en zalfjes werd Aant ontzettend moe. Hele dagen lag Aant te slapen! Daarnaast moest Aant ook ’s nachts pillen slikken.. dus ook Lilian had gebroken nachten.
Het ziekenhuis, de apotheek en de Costaricaanse bureaucratie kennen wij nu heeeeel goed!
Jeetje, we hebben in de 3,5 week dat wij hier nu zijn niet eens tijd gehad om een verhaaltje te schrijven!
Week 1 begon volgens plan. Heerlijk relaxed zijn we op maandag begonnen aan ons ontwikkelingsproject. Er waren genoeg mensen om ons te helpen en het opstarten ging bijna probleemloos. Vrijdag waren we erg tevreden met het eerste resultaat. Om dat te vieren zijn we de hele zaterdag naar de hoofdstad San Jose gegaan. Hier hebben we de hele middag gewinkeld en lekker gegeten. Ook de Mc Flurry ontbrak niet!
Week 2, de eerste helft van de week verliep goed. In de tweede helft van de week gebeurde er iets onverwachts. Een goede vriend van ons reed samen met zijn vriendin op zijn brommer van het huis van zijn moeder naar huis en kwam in botsing met een voetganger. Ze sloegen over de kop en onze vriend viel op zijn hoofd. Met ernstig hersenletsel is hij vervoerd naar het medisch centrum in San Jose.
Week 3, ondanks de tragedie van week 2 zijn wij met volle moed aan de derde week begonnen. Dinsdag 1 april werden wij uitgenodigd bij kennissen voor een bbq. Met name Aant is gek op barbecueën. Aant stond bij de bbq te kijken en in één keer kwam er een enorme steekvlam en een knal. Ik zie Aant nog net hard rennen richting de keuken. “Ik ben verbrand”, riep hij vanuit het keukenraampje. Na wel 40 minuten onder het koude water van de keukenkraan, zijn we snel richting het ziekenhuis gereden. Helaas werkt het ziekenhuis, net als de rest in Costa Rica, heeel traag. Met enorm veel pijn en zonder extra koeling (niet eens airco) zaten wij in de wachtruimte te wachten tot dat ze ons zouden oproepen. Eindelijk werden wij opgeroepen bij de dokter… Aant bleek eerste en tweede graad verbrandingen te hebben vanaf zijn pols tot aan zijn schouder en ook eerste graad verbrandingen aan de rechterkant van zijn gezicht. Een enorme oppervlakte dus. Vanaf 1 april werden deze bezoekjes een vaste routine… Elke ochtend moesten wij terug komen voor controle en behandeling van de wonden. Door alle medicijnen en zalfjes werd Aant ontzettend moe. Hele dagen lag Aant te slapen! Daarnaast moest Aant ook ’s nachts pillen slikken.. dus ook Lilian had gebroken nachten.
Het ziekenhuis, de apotheek en de Costaricaanse bureaucratie kennen wij nu heeeeel goed!
-
12 April 2014 - 09:04
Hessel:
Beste familie,
Wat een verhaal zeg!! Denk je lekker op vakantie te zijn gebeuren er van dit soort dingen. Ik hoop dat het beter gaat met jullie vriend, al klinkt het niet goed. Verder veel beterschap aan Aant! Hopelijk kunnen juliie ondanks deze omstandigheden nog wat genieten en wat progress maken met het project. Hier is het bijzonder goed weer, zowel aan land als op de K14. Het is is weer lekker druk zoals gewoonlijk, dus Jan je mag blij zijn dat je daar zit ;-)
Groetjes Hessel vanaf de K14 -
14 April 2014 - 10:32
Hendrik De Heij:
Hallo Aant & Lilian,
Jullie verhaal net gelezen. Heftig! Ik wens jullie beterschap en sterkte. Doe maar rustig aan, het werk blijft hier wel ;).
m.vr.gr.
Hendrik -
14 April 2014 - 10:36
Ferdinand:
Betterskip! -
15 April 2014 - 13:44
Ruud:
Hallo Aant en Lilian,
Dit is heel wat anders dan onder de parasol aan een tropische verrassing.
Wat een toestand, ik hoop dat jullie evengoed nog van de vakantie genieten.
Sterkte, ook voor jullie vrienden.
Groeten Ruud
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
