Bocas del Toro, problemen en kerstfeest

Zaterdag 19 december zijn wij vertrokken naar Bocas del Toro in Panama. ’s Ochtends 10 uur hebben wij de bus genomen vanaf het kruispunt in Rio Frio. Voor 11 dollar per persoon zou de bus ons tot Chancuinola (Panama) brengen. De bus was helemaal vol! We hebben een stop van 15 minuten in Limon (aan de Caribische kust van Costa Rica) gehad. De vrouwen stonden 15 minuten in de rij voor het toilet. Vanuit Limon zijn wij verder gegaan naar Sixaola, de grens van Costa Rica – Panama. Wij moesten hier de bus uit en langs de migratie. Wij hebben hier ruim een uur in de rij gestaan waarnaar we de brug – die de twee landen scheidt – over moesten lopen. Deze brug is niet meer dan een paar losse houten planken. Aan de andere kant van de brug moesten we weer langs de migratie maar dan om Panama binnen te komen. De rij was minstens zo lang. Het vrachtverkeer dat de brug passeerde werd hier ingespoten met anti-insectenspray wat vreselijk stonk. Het viel Aant op dat de mensen die aan het loket waren geweest weer achter in de rij sloten. Wat bleek… we moesten kunnen aantonen dat we het land ook weer gingen verlaten. Dit betekende dat wij ergens verderop bustickets moeten kopen voor de terugreis naar Costa Rica. Doordat niemand dit van te voren had verteld, werd de rij langer en langer…… Al met al stonden we ruim een uur in de rij en in Panama is het een uur later dan in Costa Rica. Wij wisten dat de laatste watertaxi richting Isla el Colon half 7 vertrok, daarom moesten we als een speer richting de bus. Vanaf de grens naar Admirante – waar de watertaxi vertrekt is ruim een uur - . We hebben gekozen om met een taxi naar de watertaxi te gaan. De chauffeur dacht dat hij nooit op tijd zou komen voor de watertaxi. Hij reed als een formule 1 coureur richting Almirante. Dit ritje heeft ons 5 dollar per persoon gekost. Natuurlijk hebben de watertaxi op een haar naar gehaald! Het boottochtje kosten 4 dollar per persoon en duurde ongeveer 45 minuten. Rond 8 uur ’s avonds waren wij in Hotel Angela op Isla el Colon – Bocas del Toro.
Hotel Angela is een prachtig hotel. Simpel maar precies alles wat wij nodig hebben. Het hotel is half in de zee gebouwd. De bootjes kunnen aanmeren aan het restaurant.
De eerste dag hebben we het eiland een beetje verkend. Een taxichauffeur heeft ons helemaal aan de andere kant van het eiland gebracht (een ritje van ruim een uur) waar wij aan een prachtig strand hebben gelegen.
De tweede dag hebben wij een boottour gemaakt! Wij werden naar een plekje op zee gebracht waar een aantal dolfijnen zijn. Super schattige dolfijnen…. En heel dichtbij onze boot. Daarna gingen wij anderhalf uur snorkelen. Vooral paps was erg onder de indruk van de prachtige onderwaterwereld. Zoveel kleurtjes, vissen, zeesterren en koraal! Na het snorkelen werden wij opgewacht met een grote gebakken vis en rijst met kip. Ik wist niet dat vissen ook kip lusten! Wij hebben de vissen rijst, ui, vissenkoppen (paps zijn idee) en kip gevoerd. Opvallend was dat er eerst hele kleine visjes op af kwamen en dat ze steeds groter en groter werden!! Ik zeg niet dat we haaien hebben gezien. Al beweert Aant bij hoog en bij laag van wel. Aan het einde van de tour werden wij op een prachtig eiland gedropt met helder lichtblauw water en super wit zand.
De laatste dag zijn wij door een watertaxi naar Red Frog Beach gebracht. De naam zegt het al… heel veel rode gifkikkertjes. Dit was een mooi strand. De zee had alleen een enorme stroming. Wij als zwemhelden hadden hier natuurlijk geen enkel probleem mee. Dit geldt trouwens niet voor iedereen…
De vierde dag stond in het teken van vertrek . Dit was een hele belevenis en niet alleen een belevenis… maar ook een hele grote ergernis voor ons. Ik zal in het kort vertellen wat ons is overkomen. Bij de migratie in Panama verliep alles vlekkeloos. Ruim een uur in de rij gestaan maar zonder problemen. Maar bij de migratie in Costa Rica was het een heel ander verhaal. Wij stonden heeel heeel heeel lang in de rij.. in de brandende zon. Dit kwam door een aantal – hoe zullen we het noemen illegalen – mensen zonder paspoort die Costa Rica binnen wouden komen. Uiteindelijk allemaal gelukt. Eindelijk was de familie Bakker aan de beurt! Wij gaven onze paspoorten keurig aan de betreffende mevrouw. Niks aan de hand zou je zeggen, maar deze mevrouw vroeg om onze vliegtickets. Want ja ze wilde wel kunnen zien dat wij ook het land weer uit zouden gaan. Goed daar begon het probleem. Aangezien wij een huis in Costa Rica hebben, nemen wij belangrijke papieren niet mee naar het strand. Dus met andere woorden wij hadden geen vliegtickets bij ons. En omdat wij geen vliegtickets hadden, mochten wij Costa Rica niet meer in. Panama waren wij al uit… dus groot probleem. Paps kan zich in dit soort situaties altijd goed redden en ook Aant is niet op z’n mondje gevallen. Paps had bedacht ‘ik loop gewoon het kantoor van de vriendelijk doch arrogante vrouw in en riep IK GA HIER WEL SLAPEN!’. Goed dat was de druppel.. we werden opgepakt door de politie en in de cel gestopt! Ok.. ok we werden niet opgepakt, maar er kwam wel een politieagent aan om te kijken wat er aan de hand was. Uiteindelijk mochten wij het land weer in als wij een internationale busticket gingen kopen terug naar Panama! Wij dus maar 11 dollar p.p betaald en terug in de bus. De buschauffeur was zo slim om onze bustickets alvast te verkopen aan 4 Duitsers. Lilian is gelukkig ook niet van gisteren en had onze plaatsen op een goede manier vastgehouden. De Duitsers moesten dus uiteindelijk een aantal uur staan in de bus…
Terug in Rio Frio was het kerstnacht! Hier is de avond van de 24ste het kerstfeest. Wij hebben een groot feest gehouden bij tante Aminta. Helaas was Aant de camera vergeten en zijn hier dus geen foto’s van gemaakt. De 25ste zijn wij naar een BBQ geweest van de buurman cq Peruche! Heel gezellig met Imperial, Whiskey, Boerenjongens en heel veel vlees.
Nu zitten wij weer even in San Jose voor El Tope en Zapote! Paps en mams hebben de hele middag naar de prachtige dansende paarden gekeken en Aant en Lilian zijn naar het kindermuseum geweest met nicht en neef. ’s Avonds zijn wij met z’n allen naar de stierengevechten gegaan. Super leuk om te zien. De stier wordt niet gedood maar de mensen! Na de stieren hebben wij ons in het wilde nachtleven geworpen en nu zijn wij rustig aan het ontwaken… Goedemorgen en tot later!